Wandelen met de Drie Koningen
– Grenzen verleggen, opzoek naar nieuwe bronnen van leven –

Zondag 6 januari 2019 vertrekt voor de 15e keer de jaarlijkse Driekoningenvoettocht. Deze al weer traditionele wandeltocht van ongeveer 16 km lang, trekt jaarlijks veel inwoners uit de parochie en omliggende streken. Dit jaar heeft de tocht een bijzonder tintje; we lopen naar Culemborg, de aangrenzende zuster parochie. Het lijkt het ons leuk om samen deze wandeling te maken van Houten naar Culemborg. Voor de inwendige mens wordt altijd goed gezorgd en de tocht levert voor velen verrassend gezellige gesprekken. Een beetje wandel ervaring is handig en goede wandelschoenen een must aangezien niet alleen de verharde weg de schoenzolen zal passeren.

Wandelschema/programma (bij benadering)

•  9u30           Houten Loerikseweg. Eucharistieviering in het kader van Drie Koningen.
• 10u30           Koffie na de viering als start voor de wandeling (sanitaire stop is handig)
• 11u00           Start wandeling vanaf kerkplein Houten.
• 12u45          Aankomst Schalkwijk, Jonkheer Ramweg 18; ontvangst met koffie.  Sanitaire stop.
• 13u30          Vertrek richting Culemborg (en start voor wie hier aanhaakt)
• 15u00         Verwachte aankomst in Culemborg Barbarakerk. Iets te eten en drinken wordt verzorgd.
• 15u30         Lichtjesviering
• 16u15         Vertrek bussen richting Schalkwijk en Houten

Let op!
Een deel van de tocht gaat langs weilanden en over enigszins modderige paadjes, dus het is een goed idee om goede, waterdichte schoenen aan te doen. Op enkele stukken zijn honden niet toegestaan; uw viervoeter zult u daarom helaas thuis moeten laten.

Vrienden van de Driekoningen
Ervaart ook u de driekoningenwandeling als een bijzondere tocht en wilt u uw verbondenheid laten blijken? Schrijf u dan bij het aanmelden direct in als vriend‑van‑de‑driekoningen. U steunt hiermee deze bijzondere wandeltocht en ontvangt na afloop dan tevens een mooi aandenken.

De tocht is gelopen, u kunt niet meer inschrijven.

Wat een succes was deze veertiende editie van de driekoningen-voettocht; niet in de laatste plaats vanwege het weer. Was het al weken achtereen donker en druilerig weer; op de zondag van Driekoningen waren de weergoden met ons. Mede daardoor werden er meer dan honderd deelnemers aan deze tocht geteld. Zij werden in de Nicolaas kerk in Odijk warm welkom geheten met koffie en een krentenbol. Vervolgens werden de wandelaars uitgenodigd in de kerkzaal waar ze een kort welkomstwoord te horen kregen en waar de drie koningen zich voorstelden. Zij legden in mooie woorden uit wat de betekenis van hun geschenken was. Andere mooie woorden werden gesproken door Wanda de Jong. Zij memoreerde mevrouw Annie de Wit -de Reuver uit Werkhoven die vanaf de eerste tocht meeliep. Zij was de dag voor de voettocht, waarvoor zij zich ook dit jaar had opgegeven, bij de bushalte overleden. Zij werd op die plek herdacht door het achterlaten van een kaars en bloemen. De drie koningen hebben samen met een aantal familieleden een gebed uitgesproken..Zo ging onze Annie toch in gedachte mee! Onder klokgelui zijn we “Dankbaar onderweg” gegaan.

De tocht voerde langs de Kromme Rijn en over een aantal klompenpaden.  Even voorbij kasteel Beverweerd werden de lopers behalve op een appel ook getrakteerd op de muziek van onze doedelzakspeler Lex Bulterman en zijn vrouw die hem met een handtrommel begeleidde. Een klein half uur daarna kwam de stoet aan bij de boerderij van de familie de Rooy aan de Kapelleweg  te Werkhoven. De boerenschuur was gezellig ingericht met grote platte wagen welke dienst deed als tafel, waarop schalen vol plakken kerstbrood en wafels uitgestald stonden en de strobalen dienden als zitmeubilair. Naast de koffie, thee en chocomel trakteerde Hans de wandelaars op allerlei soorten drinkyoghurt. Die royale traktatie bleek geen overbodige luxe, want het tweede deel van de route was redelijk zwaar. De ondergrond langs de Kromme Rijn was zompig en het pad langs het Amsterdam-Rijnkanaal lag er ook niet als een biljartlaken bij. Bovendien had de wind er vrij spel en voelde je goed dat het kouder was dan het er uitzag. Dit alles kon de pret niet drukken, want overal om me heen hoorde ik gezellig gebabbel over van alles en nog wat. Het thema “Dankbaar onderweg” kwam in die gesprekken al dan niet letterlijk tot uitdrukking.

Even voorbij de sluizen bij Wijk bij Duurstede werden er weer appels uitgedeeld en werd de route weer wat meer wandel-vriendelijk. De mooie buitenwijken en vooral de historische binnenstad brachten diverse oh’s en ah’s uit de monden van de wandelaars. Uiteindelijk was iedereen toch blij toen zij de heerlijk verwarmde Johannes de Doperkerk onder klokgelui binnengingen. Er was goed voor de inwendige mens gezorgd. Er waren broodjes al dan niet met een hamburger, tosti’s, koffie, thee en chocomel en dat alles met een vriendelijke glimlach uitgedeeld.

Voor aanvang van de lichtjesviering werden papiertjes uitgedeeld waarop men schrijven kon waarom je dankbaar bent met vrijwilligerswerk. Deze ontboezemingen werden tijdens de viering voorgelezen.

Na de viering werden de wandelaars naar de bussen geleid, die kosteloos ter beschikking waren gesteld door de firma Kassing. Daarmee werden ze naar het beginpunt van de wandeling gebracht om van daar uit naar huis te gaan; meestal dichtbij maar soms wat verder, zoals naar: Veenendaal, Wilnis, Delft, Arnhem, Baarn of Utrecht.
Zo zie je maar dat de populariteit van dit evenement tot over de grenzen van onze parochie reikt.

Dank aan al die vrijwilligers die dit evenement tot een geslaagd evenement maakten. Tot volgend jaar 6 januari en het derde lustrum..Schrijf het in uw agenda.

foto’s van de tocht

en nog meer foto’s

een reactie van de trommelaarster:

In deze tekst wil ik onder woorden brengen, hoe ik de Driekoningentocht ervaar.
Afgelopen keer was voor ons de derde keer dat Lex speelde op de doedelzak.
En……………….daardoor dat we  kennis maakten met het fenomeen “Driekoningentocht”.
De eerste en de laatste keer, was het mooi zonnig weer en koud.
En ervoer ik wat het me deed een groep gedisciplineerde wandelaars door het landschap te ‘voelen’’ en zien komen.
Het is voor mij volkomen duidelijk dat de groep die eraan komt, een missie vervult.
Het is imponerend een groep wandelaars te treffen die “aanwezig”zijn, zonder geschreeuw of haast.
De wandelaars gaan de weg ten dienste van de Schepper, de Schepping, de Liefde in de Schepping en de Schoonheid van de Schepping. Imponerend, zo ervaar ik het.

Petra Wennekus

De driekoningenvoettocht, een pelgrimsverslag.

We mogen op stap met de drie wijzen uit het oosten. Vanuit ’t Goy volgen we een grote ster, die de gehele weg voor ons uit schijnt, wel nodig in de zware mist. Iedere koning heeft ook nog een eigen ster, een eigen wijsheid, die hem als gids een richting geeft. In de kerk van ’t Goy, onder het genot van nog een staartje kerstbrood bij de kribbe, vertellen ze daar iets over. De eerste wijze verhaalt van de Liefde, “de grootste van de drie”, zegt hij, “zonder deze ben je niets”. Dan vertelt de tweede wijze bevlogen over de Hoop, zijn Hoop, dat wij samen en ieder voor zich vluchtelingen helpen. Vanuit Syrië loopt  pastor George Alkaed mee, ver van zijn familie is hij inmiddels inwoner van Houten geworden. De derde wijze, u raadt het al, draagt de ster van ons geloof. Hij vertrouwt erop, dat wij onderweg met elkaar over ons geloof durven spreken. Met een kleine 100 pelgrims lopen wij via het landgoed Wickenburgh, dwars door Houten naar de Onze Lieve Vrouwekerk, alwaar wij gastvrij worden onthaald. Er is werkelijk van alles in de warme stal tevoorschijn getoverd, zoals prachtige stergebakjes en warme dranken. Verder gaan we weer. Er hebben zich vele nieuwe pelgrims bij ons aangesloten en zo vormen wij een lange stoet door de velden, de ster volgend. Als vanzelf komen mensen tot goede gesprekken over Geloof, over Hoop en over de Liefde. We lopen door Nieuw Wulven, waar een doedelzakspeler het uitdelen van de appeltjes opluistert. Dit ontlokt bij velen complimenten over de organisatie. Voort gaat het weer, achter Fort Vechten langs en over de luchtbrug en dan… staat de ster stil, bij de Barbarakerk in Bunnik. Ook hier worden we omhuld met warme gastvrijheid, er zijn buiten houtvuren en binnen is er lekkere soep met broodjes, dat gaat er wel in na zo’n lange tocht! We sluiten de dag waardig af met een lichtjesviering. We bidden in dankbaarheid, zingen en we plaatsen een lichtje bij de ster, die ons op dat moment het meest bezighoudt. Bijzonder: er werden bij alle drie de sterren vele lichtjes neergezet. Tot besluit werden we met de bussen van Kassing weer netjes naar Houten en ’t Goy teruggebracht. Het was een prachtige dag!

een pelgim

Charles Verwimp heeft een mooie reportage gemaakt:

Bekijk de inspirerende foto’s van Paul Brand:

https://goo.gl/photos/Lq79eZEAW1rN8CkN8